Restaking'in Kurumsal Benimsenmesi: Zorluklar ve Olası Çözümler

Restaking, 2023'ün sonlarında ortaya çıktı ve hızla ivme kazandı. Özellikle perakende yatırımcılar tarafından benimsenirken, kurumsal yatırımcılar henüz bu nişi keşfetmeye başlıyor. P2P.org ve Cointelegraph Research tarafından hazırlanan rapor, restaking'in gelişimini ve kurumsal entegrasyonunun kaçınılmazlığını vurguluyor. Kurumsal yatırımcıların önündeki engeller arasında, standartlaştırılmış risk değerlendirme yöntemlerinin eksikliği ve doğrulayıcı ve protokol yönetimindeki operasyonel karmaşıklık yer alıyor.

Rapor, restaking'in temellerini, temel risklerini ve ortaya çıkan risk yönetimi çerçevelerini inceliyor. Ayrıca, yerel restaking'in dağıtılmış doğrulayıcı teknolojisi aracılığıyla evrimini tartışıyor ve kurumların getiri elde etmede karşılaştığı zorlukları analiz ederek, restaking'in bu sorunları nasıl ele alabileceğini araştırıyor.

Kurumsal yaklaşım, perakende katılımcılardan önemli ölçüde farklılık gösteriyor. Kurumlar, daha düzenli yönetim süreçleri ve sağlam risk değerlendirme modelleri talep ediyor. Restaking protokollerinin çoğu, bu özellikleri henüz ölçeklenebilir bir şekilde uygulamadı, bu da kurumların amaçlarına uygun değil. Restaking'in getirdiği yeni risk vektörleri, daha geniş çaplı benimsenmenin önündeki en önemli engeller arasında yer alıyor. Bu riskler, ekosistemde tarihi kesinti verilerinin ve standartlaştırılmış başarısızlık senaryolarının eksikliği nedeniyle ölçülmesi zor.

Restaking protokollerinde, her AVS kendi kesinti koşullarını ve uygulama mekanizmalarını tanımlar ve bunlar ayrı ayrı değerlendirilmelidir. Kurumlar için, ayrıntılı risk açıklamaları, kesinti kurtarma mekanizmaları ve sigorta veya kayıp azaltma çerçeveleri gereklidir. P2P.org ekibi tarafından geliştirilen ağ düzeyinde bir risk değerlendirme çerçevesi gibi, restaking için uygun risk çerçeveleri aktif olarak geliştirilmektedir.

Getiriyi doğrudan etkilediği için AVS'lerin seçimi de kritik öneme sahiptir. Bu, şu anda büyük ölçüde teorik olarak kalmaktadır, çünkü restaking altyapısı tarafından desteklenen AVS'lerin çoğu henüz sürdürülebilir gelir modellerine sahip değildir. Kurumsal benimseme, kontrol ile operasyonel verimlilik arasında bir denge gerektirir. Raporda, kendi kendine kontrol edilen restaking, küratörlü kasalar ve LRT'ler olmak üzere üç restaking modeli özetlenmektedir. Küratörlü kasalar, kurumlar için en etkili entegrasyon modelidir ve stratejik yetkiyi korurken, operasyonel uygulamalar güvenilir ortaklara devredilir.

Restaking'deki son gelişmelerden biri olan Dağıtılmış Doğrulayıcı Teknolojisi (DVT), kurumsal restaking uygulaması için başka bir cazip yol sunuyor. DVT, anahtar yönetimi ve imzalama sorumluluklarının birden fazla taraf arasında paylaştırıldığı bir yaklaşımdır. Bu, tek bir doğrulayıcının birden fazla bağımsız düğümde çalışmasına olanak tanır, bu da kesinti veya tehlikeye girmiş doğrulayıcı anahtarı riskini azaltır. DVT, kurumlara doğrudan staking ve restaking ürünleri üzerinde aracısız kontrol sağlar ve dağıtılmış doğrulama yoluyla tek nokta hatalarını ortadan kaldırır.

Sonuç olarak, restaking'in kurumsal olarak benimsenmesi, risklerin daha iyi anlaşılması ve yönetilmesi, operasyonel verimliliğin artırılması ve getirilerin maksimize edilmesiyle ilgilidir. Kurumlar için özel olarak tasarlanmış çözümler, restaking ekosisteminin büyümesini ve gelişmesini hızlandıracaktır.